فرش های ایرانی: بهشت زیر پای شما

آیا تا به حال سعی کرده اید نام ایران را در میان گفتگوی صنایع دستی و سوغاتی کشورهای مختلف جهان ذکر کنید؟ درباره فرش ایرانی چه شنیده اید؟ آیا تا به حال از کسی سال کرده اید که هنگام ذکر کلمه "فارسی" چه چیزی به ذهن او خطور می کند؟ جواب آنها چه بود؟ گربه های ایرانی شاید یا فرش های ایرانی؟ نام ایران، در میان بسیاری موارد دیگر، به فرش گره خورده است. این محصولات بیش از 2500 سال از نام و میراث کشور پیروی می کنند. افسانه و تاریخ حضور فرش و قالی بافی را برای مدت زمان بسیار طولانی در ایران ثابت می کند. این حضور همیشگی تأثیرات خود را در هنر بافتن فرش ، مواد مختلف ، طرح های متنوع و علاقه و رشد ملی در تولید چیزی که به درستی هنر محسوب می شود نیز سنگ زیرین سبک زندگی ایرانی است.

فرش ایرانی را بشناسید

یک کمربند فرضی بر روی نقشه جهان وجود دارد که کشورهایی را نشان می دهد که به تولید فرش دستباف مشهور هستند و دارای بهترین طرح ها و کیفیت هستند. کشورهایی مانند ترکیه، هند، نپال، پاکستان، افغانستان و چین از جمله آن ها هستند. ایران، از نظر جغرافیایی در مرکز این کمربند، بهترین تولید کننده فرش دستباف در جهان محسوب می شود، خواه طرح منظور باشد و یا کیفیت بالای محصول نهایی. حتماً در برخی از کنسرت ها یا استودیوهای ضبط موسیقی در سراسر کره خاکی ، فرش ایرانی را روی صحنه مشاهده کرده اید. آیا تا به حال فکر کرده اید چرا؟ نمی تواند فقط برای زیبایی آن باشد! البته نه ، ظرافت و طراحی جدا از هم ، به دلیل بافت سخت فرش ایرانی است که در نهایت به موسیقی دانان در مورد صدای موسیقی کمک خواهد کرد.

فرش های ایرانی از کجا آمده اند؟

در مورد پادشاه بزرگ ایران، کوروش بزرگ، افسانه ای وجود دارد. این کتاب می گوید که در زمان حمله به بابل در سال 539 قبل از میلاد بود که کوروش با فرش ها آشنا شد و آنها را به ایرانیان معرفی کرد و همه چیز از همین جا آغاز شد. خواه این داستان واقعیت داشته باشد یا نه، نمی توانیم مطمئن باشیم، زیرا هیچ مدرک محکمی برای اثبات آن وجود ندارد. با این حال، در ادبیات یونان باستان، به عنوان مثال در Xenophon’s Anabasis، پرونده هایی وجود دارد که فرش های ایرانی را به عنوان محصولات گرانبها معرفی می کند که ارزش استفاده به عنوان هدایای دیپلماتیک را دارند.

با این وجود، مهمترین دلیل تاریخ فرش ایرانی، فرش پازیریک است که در موزه آرمیتاژ نگهداری می شود. این ماده در گور باستانی در سیبری پیدا شد که بر اساس آزمایش رادیوکربن تقریباً 2500 سال قدمت دارد. قابل توجه در فرش پازیریک ، بافت مقاوم و طراحی مفصلی است که سالها و سالها تجربه و دانش بافتن فرش را نشان می دهد.

توسعه در تاریخ فرش های ایرانی

اگرچه ردپای فرش ایرانی را می توان در کنار تاریخ ایران جستجو کرد، اما فرش های زیادی از دوره های مختلف باقی نمانده است. بخاطر بافت و طبیعت فرشها که در صورت عدم مراقبت صحیح در طی قرن ها آسیب می بینند یا وقایع تاریخی و جنگ ها و تهاجمات مختلف که بارها اتفاق افتاده است. فرش ایرانی، به ویژه آنهایی که در بارگاه هایی نگهداری می شدند که دارای رشته های طلا و نقره و جواهرات مختلف بودند، به عنوان گنجینه به دست می آمدند. با این وجود، یک سنت سال ها پیش در آن روزها در ایران آغاز شد و به یک هنر ملی تبدیل شد، در بسیاری از جنبه ها گسترش یافت و طی قرن ها رشد کرد و به همان شکل امروزی تبدیل شد.

قالی بافی ایرانی بالاترین نقطه پیشرفت خود را در طول قرن شانزدهم به دست آورد. در حالی که سلسله صفوی بر ایران حکومت می کرد، هنر ایرانی بیش از حد رشد می کند. معماری، نقاشی، مینیاتور و همچنین قالی بافی توسعه یافت و ایده های جدیدی برای طراحی به وجود آمد. در این زمان بود که طراحی فرش ایرانی بسیار نزدیکتر به آنچه امروز می شناسیم شد. همچنین فرشهای باقی مانده از آن دوران در موزه هایی مانند ویکتوریا و آلبرت در لندن نگهداری می شود که میزبان فرش باشکوه اردبیل است که قدمت آن به سالهای 1539-40 باز می گردد. ازجمله دیگر فرش های معروف ایرانی میتوان به فرش تبریز اشاره کرد که ویژگی ها منحصر به فرد خود را دارد.